1
Związek jest siłą, ale to dyscyplina tworzy związek.
Pomyślmy o naszym ciele jak o armii; żołnierzy jest wielu (myśli, emocje, traumy, pragnienia, niepowodzenia, ideały, lęki). Aby toczyć naszą codzienną bitwę, musimy utrzymywać tę armię w porządku i harmonii. Walczymy z brakiem dyscypliny, ale aby to zrobić, musimy być zdyscyplinowani. Nie ma postępu, jeśli nie mamy celu, planów, organizacji. Nie należy stać się metodycznymi kalkulatorami, ale czysty umysł musi mieć minimalne perspektywy. Stworzenie w nas harmonii to pierwszy krok, armia musi czuć się połączona, podobna między sobą, zainteresowana tymi samymi celami. Siła woli jest wspierającą i wojowniczą osią, którą trzeba pielęgnować zdrowymi i wzniosłymi namiętnościami do zdobycia. Wojny zewnętrzne są prowadzone przez wewnętrznie pokonanych ludzi. Człowiek w pokoju z samym sobą nigdy nie użyłby broni przeciwko drugiemu człowiekowi.
2
Jak być w centrum bez zwracania na siebie uwagi?
I Ching mówi nam o postawie, która jest bardzo trudna do wprowadzenia w życie: w naszej pracy normalne jest otrzymywanie zasług za to, co zostało osiągnięte, ale zasługi nie mogą być tym, czego można się spodziewać lub do których należy dążyć, w przeciwnym razie stracimy z oczu naszą duszę, myśląc o Ego. Znajdując się w centrum uwagi innych ludzi starajmy się skierować ich uwagę na cel, który jest wciąż daleko od nas, a nie na nas. Grozi nam choroba gwiazd, osobistości, egocentrykòw.
I Ching mówi nam o wodzu, który prowadzi armię nie do siebie, ale z dala od wszystkich niebezpieczeństw. Największym zagrożeniem dla armii jest egocentryczny przywódca. Dotyczy to każdej relacji: rodzicòw z dziećmi, nauczycieli z uczniami, grup przyjaciół: lider rozdaje zasługi i wywyższa grupę, a nie siebie. Każdy rośnie obok niego, ponieważ jest wielki. W przeciwnym razie, im bardziej fałszywy przywódca staje się wielki, tym bardziej ubożeją jego poddani.
3
Prawdziwy lider poprawia, fałszywy lider obwinia.
Lider jest w stanie rozpoznać problem, zanim stanie się alarmem; szef często interweniuje, gdy jest już za późno. Konieczne jest nauczenie się rozròżniania lidera od szefa oraz wypracowanie umiejętności ucieczki, by nie padać ofiarą porażek ostatniego. Lider opuszcza pole bitwy jako ostatni; szef nie dotrzymuje pola, opuszcza je natychmiast, gdy wysyła innych do walki. Szef może nam powiedzieć, jakie problemy musimy rozwiązać, lider proponuje rozwiązania problemów. Lider nie tworzy naśladowców takich jak szefowie, ale tworzy nowych liderów, więc I Ching zaprasza nas dzisiaj do jasnej oceny komu ofiarujemy nasze posłuszeństwo i współpracę. Nieudolny szef dowodzi? Naszym obowiązkiem jest go porzucić.
4
Rozluźnij się bez poddawania się, czasami zbyt długie napięcie prowadzi do porażki.
W niektórych sytuacjach życiowych trzeba zrezygnować z uporu, z przekonania, że im mocniej napieramy, tym bardziej poruszamy się do przodu, bo możemy się wtedy złamać, upaść, a wystarczyłoby po prostu poluzować, zwolnić, zrobić sobie przerwę; nie jest to poddawaniem się, ale łapaniem oddechu. Strategicznym posunięciem na polach bitew było udawanie odwrotu i rozbijanie obozowiska w pobliżu. To samo dotyczy ludzkiego ducha: pokora, pozostawanie na wyciągnięcie ręki nie wystawiając jej zanadto, odpoczynek i oczekiwanie, aż powròcą siły. Nawet tarantula udaje martwą, aby oszukać wroga. Wrogiem duszy może być czas, niepokój, niepohamowane pragnienie posiadania, robienia, pojawienia się ...
5
Utrzymujmy wszystko w porządku, a Porządek utrzyma nas na właściwym miejscu, ale tylko wtedy, gdy uda nam się również zdominować chaos, którego moc polega na wprowadzaniu porządku w ruch. I Ching stawia nas w obliczu tajemnicy: potrzeba porządku, projektu, dyscypliny, bo bez tych cech armia się rozpada, ludzie stają się dzicy, a rząd dotyka zamach stanu. A jednak niektóre rzeczy zawsze wymykają się spod naszej kontroli, ponieważ w ich naturze leży chaos i nie możemy temu przeciwdziałać. Nawet chaos ma za zadanie dać pracę tym, którzy go dominują. Dlatego problemem nie jest bycie doskonałym, ale utrzymanie porządku w naszych niedoskonałościach. Nie chodzi o to, aby być całkowicie uporządkowanym, ale o to, aby umieć zgrabnie poruszać się we własnym nieładzie. To dominująca linia, wiedząca kiedy i jak działać, zdeterminowana, ale i elastyczna. Bądźmy sprawiedliwi, ale ze współczuciem; wydawajmy polecenia, ale dając wyjaśnienia i uzasadnienia. Wszystko to sprawia, że człowiek jest godny zaufania.
6
Jeśli jedność to siła, kluczem do sukcesu jest umiejętność wyboru tego, z kim się łączymy. Jeśli współpracujemy z przeciętnymi ludźmi, nie będziemy mieć spokoju, będziemy musieli pracować za dwòch i nigdy nie będziemy zadowoleni. Wielki lider wybiera nie tylko najlepszych ludzi, ale i nagradza ich w najlepszy możliwy sposób, tworząc mocny krąg zasłużonych i chętnych do zaangażowania się, bo są doceniani; nazywa się to więzią rodzinną.
Duch rodzinny nie jest tworzony przez więzy krwi, ale przez ducha prawdziwego uczucia. Często w środowiskach, w których tworzy się grupa, używa się tego zwrotu: „jesteśmy rodziną” i często brzmi on jak pułapka, bo od środka - jak w źle zbudowanej armii - panuje karierowiczostwo, zazdrość i wszelkiego rodzaju przebiegłość. Wielokrotnie mówi się „jesteśmy rodziną”, ponieważ brak rodzin staje się plagą społeczną i wielokrotnie gramy tą psychologiczną kompensacją. Lider zawsze i w każdym razie pozostanie samotnikiem, przysługuje się każdemu, ale ostatecznie nie oddaje się nikomu, jak wielcy mędrcy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz