1
Kiedy nasz umysł zrozumie wielkość, przestajemy pragnąć jej posiadania; wiemy, że wszystkie siły mają granicę, poza którą - aby utrzymać taką wielkość - musimy udawać. Dlatego ludzie mądrzy rezygnują z takiej ambicji; ich wielkość tkwi w ich małości, ich blask w umiejętności pozostania w nieznanym. Kim jest Bóg? To ktoś, kto niczego nie potrzebuje, a my chcemy mieć wszystko, by poczuć się jak Bóg?
2
Natura dała nam środki do postępu, mamy potencjał niezbędny do zrozumienia życia. Dlaczego nie możemy go zrozumieć? Kwiat ma w sobie zapach, nie chodzi kupować perfum. Dlaczego nie możemy zrozumieć życia, jeśli mamy w sobie zrozumienie?
I Ching mówi nam, że mamy też powóz, ktòrym mamy przewozić to, co niezbędne (serce, gdzie trzymać bagaż doświadczeń, konie intelektu, by czerpać siłę, przewagę i przekonania, które przewozimy). Największy skarb do odkrycia jest w nas.
Mamy potężny środek transportu: ducha, który zabierze nas wszędzie.
3
Aby być wielkim, musimy dawać siebie, więc musimy sprawiać, by inni byli wielcy, gdy dzielimy się swoją wielkością. W ten sposób pozostajemy pokorni i wszyscy zbliżą się do nas bez strachu. Fałszywi wielcy okopują się w swojej władzy, zastraszają innych i nie pozostawiają nikomu miejsca, budzą strach, ale nie są szanowani i w momencie upadku pozostają samotni i zdradzeni. Mądry człowiek wie, że jego mądrości nie ubywa, gdy ją rozdaje, ale się pomnaża. Ona nie jest jak dobra materialne, ktòre oddając tracimy. Prawdziwych rzeczy się nie posiada, bo to my jesteśmy przez nie posiadani i chętnie dajemy je innym.
4
Mędrzec działa, nie rywalizuje, nie ma przed oczami nikogo poza sobą, dlatego nie jest ani gorszy od cesarza, ani od niego wyższy; gdyby był cesarzem, starałby się być tylko sobą. Rankingi służą nam do zrozumienia gdzie jesteśmy, a nie kim jesteśmy. Nie patrzmy na to, czego chcą inni - skończymy na tym, że będziemy chcieli rzeczy innych ludzi, a nie realizacji osobistych marzeń. Nauczmy się odkrywać czego pragniemy, bez porównywania się z innymi. Jeśli chwalimy się czymś, to ta rzecz automatycznie traci na wartości, to my próbujemy być więcej warci i nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nie jesteśmy pewni nawet tego, czym się chwalimy.
5
Jesteśmy jak melodia. Jeśli jesteśmy spokojni, roztaczamy spokój; jeśli jesteśmy zdenerwowani, wibracje zdenerwowania docierają do otoczenia. Nasz stan umysłu jest pudłem rezonansowym, wpływa na całe otoczenie, które nas otacza. Stwórzmy więc siedlisko, w którym żyjemy. Ta prosta czynność jest często ignorowana i niewielu z nas stosuje ją w praktyce: jeśli chcemy zaufania, wpajajmy innym pewność siebie, jeśli chcemy radości, emanujmy radością. Znajdziemy i takich ludzi, ktòrzy nie przyjmą naszych wibracji i od nas odejdą. Będą czuli się jak słuchający hałasu i pragnący swego spokoju, i pójdą go szukać zostawiając nas w naszym.
6
Nasze talenty zawsze pochodzą z góry, nie należą do nas, należymy do nich jako nadrzędnych i to one nadają sens naszemu życiu. Poprzewracanie w głowie, wiara, że jesteśmy posiadaczami jakiejkolwiek prawdy, jest ślepotą i pychą. Jesteśmy posłańcami, nie jesteśmy przesłaniem, jesteśmy środkiem, a nie celem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz