1
Kiedy jesteśmy w radości, lepiej nie mieć zaufania do własnego serca, ponieważ radość odurza je i oszukuje; ale kiedy cierpimy, słuchajmy własnego serca, bo ono wie gdzie utraciło spokój. Jeśli znajdziemy się w irytującej sytuacji, w toksycznej przyjaźni, w bezpłodnym związku ... cofnijmy się, bo nasze serce wie, gdzie tak naprawdę kwitliśmy wcześniej. Wróćmy tam. To, co słuszne, musi nas zadowalać na dłuższą metę, w przeciwnym razie nie jest dobre.
2
Zatrzymanie się w czasie daje podwójny czas.
Ta cecha jest dla nielicznych, dla tych, którzy wiedzą, kiedy i gdzie się zatrzymać, nigdy nie przekraczając granic, ani w piciu, ani w jedzeniu, ani w żartowaniu, ani w oszczędzaniu, ani nawet w wydawaniu ... w niczym. Wiedzieć jak się zatrzymać nie dlatego, że jesteśmy zmęczeni, ale dlatego, że jesteśmy tak pełni witalności, iż z entuzjazmem moglibyśmy dokonać czynòw pochopnych i katastrofalnych w skutkach. Czekanie to siła tych, którzy zawsze wiedzą, jak iść dalej. Mała przerwa w ogromie ducha to najbezpieczniejsze miejsce, aby zrozumieć rozwój wszystkiego.
3
Kiedy dzieci się kłócą, od razu godzą się, ponieważ szczęście, którym żyją, jest dla nich ważniejsze niż duma z tego, że mają rację, której jeszcze nie mają. Oto siła małego: ocenia to, co najważniejsze dla wszystkich, a nie to, co tylko jemu przynosi największe korzyści. I Ching przedstawia nam to w kłótniach między mężem i żoną: „Każdy człowiek musi zdecydować, czy będzie chodził w świetle twórczego altruizmu, czy w ciemności niszczącego egoizmu.”
Koło pęka, gdy szprychy nie są skupione w środku (wizja wspólnoty, ogólnego pokoju), dlatego czasem mądrze jest milczeć o swoich racjach, zamiast o nie walczyć. W ciszy prawda z czasem sama wychodzi na jaw.
4
Wiemy, że jesteśmy słabi i znajdujemy się w niekorzystnej sytuacji, ale w obliczu potężnej osoby nasza uczciwość, jasność, szczerość sprawiają, że jesteśmy na równi z każdym; nie stwarzamy pozoròw bycia wielkimi, ale jesteśmy wielcy nawet przy najskromniejszych i najmniejszych działaniach. Sługa królowej jest świetny w swojej służbie, ale nie ugiąłby się przed jej niesprawiedliwym rozkazem i to właśnie czyni go godnym, by służyć jej i dla niej. Szczerość raz na zawsze usuwa udrękę, podczas gdy ci, którzy nie są szczerzy, zawsze żyją w udręce i w ukryciu.
Jest to siła wewnętrzna, jedyna, która może dopomòc nam w znoszeniu ciężaru naszej słabości i nędzy.
5
Przyjaźń, jak miłość, potrzebuje szczerości, aby móc się poruszać, stąd powód, dla którego znajdujemy tak mało miłości i niewielu przyjaciół w życiu. Jeśli nie jesteśmy wolni, oczywiste jest, że wszyscy nasi przyjaciele będą niewolnikami; jeśli nie jesteśmy wolni, nasi ukochani będą naszymi więźniami. Wszystko zaczyna się od siebie; jeśli jesteśmy szczerzy, oddalimy od siebie tych, którzy są zamknięci w sercu i nie będziemy cierpieć, jeśli zostaniemy sami, bo jesteśmy pełni w sobie i nie będziemy tracić czasu na oddanie się tym, którzy nie staną na naszej wysokości. Problem z uczciwością polega nie tyle na otwarciu się, co na nie poddawaniu się nieuczciwej ocenie.
6
Kto mówi, że słońce przynosi szczęście, nigdy nie tańczył w deszczu. I Ching mówią nam, że mała, pokorna, stabilna dusza (nie meteoropatyczna) nie gniewa się na deszcz. Niebo starannie nakazało jak spuścić wodę na ziemię i nie robi tego złośliwie, nie czujmy się tak ważni. Deszcz pada, aby rośliny się radowały, a smutne dusze mogły ukryć swoje wewnętrzne łzy pod jego lamentem. Życie jest właśnie takie, przychodzi i odchodzi, deszcze i słońce, dni radości i noce smutku. Wielka dusza nie daje się już ponieść tym zmianom, jest stabilna w środku. Więc nie jesteśmy smutni, ponieważ pada deszcz; potrzebujemy słońca, aby nie zobaczyć swego smutku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz