1
Zatrzymajmy się; nasze stopy zabierają nas zbyt szybko tam, gdzie jeszcze nie powinniśmy się znaleźć. Jesteśmy zdolni i przygotowani, ale okoliczności zewnętrzne nie są sprzyjające, lepiej poczekać. Lęk i obawa nigdy nie są dobrym pierwszym krokiem.
2
Ten, kto się zatrzyma, jest stracony. Ale jeśli musimy zatrzymać się, żeby dokonać oceny, to ta wytrwałość zaprowadzi nas daleko. Gdy nastąpi pauza, nie opuszczajmy głowy, by nie stracić z oczu horyzontu.
3
Koza zderza się z żywopłotem i nie jest w stanie wyplątać swoich rogòw. Nigdy nie bierzmy rzeczy na siłę, nigdy nie żądajmy czegokolwiek jakby się to nam należało. Rogi są pochwałą, którą sami sobie serwujemy, zostajemy zaplątani we własną śmieszność, jak złodziej, którego wszyscy rozpoznają. W ten sposòb sami siebie okradamy z honoru.
4
Poczekajmy, aż opadną bariery, aby przejść bez forsowania. Poczekajmy, aż strażnicy otworzą drzwi, bądźmy cierpliwi, bo forsując ryzykujemy uwięzienie. Siła mądrych tkwi w oczekiwaniu.
5
W naturze jest wolność. Tak jak koza w naturze szybko znika, tak dajmy się ponieść i wypuśćmy też nasz gniew: krzyczmy, płaczmy, biegnijmy... W naturze wszystko to jest możliwe, jest wyzwalające. Jeśli ktoś chce odejść, nie zatrzymujmy go; są chwile pełni, które muszą się przelewać. Jest to pełnia negatywna, trzeba ją opróżnić.
6
Jeśli będziemy próbowali coś forsować, zaplączemy się jak rogata koza w żywopłocie i jeśli będziemy się szamotać, doprowadzimy do katastrofy. Musimy po prostu czekać, zdobyć się na spokój i cierpliwość. Pan czasu przyjdzie uwolnić kozę i naprawić żywopłot.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz